Wellington, Whakahoro (Blue Duck Station)

Dag 12 in NZ: Na een onrustige nacht, Joost mag weten waarom, weer rustig aan begonnen aan onze tocht Noordwaarts.  Eerst maar eens de stad uit zien te komen 😅😊. Onderweg eigenlijk weinig bijzonders, wat weilanden, wat schaapjes, koetjes en kalfjes en wat kleine dorpjes gepasseerd. Na een uurtje of 3 gestopt in Taihape voor een plasstop, hapje, drankje en wat laatste boodschappen. Hier eet volgens mij ook iedereen buiten de deur 🤣🤣, overal wachtrijen in de cafés.

Weet niet eens waar ik moet beginnen.....de laatste etappe...denk je echt alles qua rij-uitdagingen te hebben gehad....de laatste 11 kilometer naar Blue Duck Station in Whakahoro. Seriously the end of the world 😱. Zo jammer dat ik nu de onderweg foto's niet heb, maar jullie moeten mij op mijn woord geloven. Ik wíst dat het laatste stuk op een gravel weg was....maar niet dat het een anderhalve auto brede bergweg opwaarts, neerwaarts met bochten was. Ergens maar goed ook, dat ik dat niet wist....anders had ik het niet vrijwillig gedaan 😂😂. Deze weggetjes heb je in Nederland simpelweg niet....leek geen einde aan te komen, en ik maar stoer gas blijven geven, schouderklopje voor Tante Mel 🤜🤘. Halverwege de weg hadden vrachtwagens (die we onderweg tegen kwamen) net op stukken nieuwe gravel neergelegd. Maar het stuk daarna was smal, nat en glibberig....😲😲. Maar goed dat ik inmiddels een superieure chauffeur ben,  dan overwin je dat ook wel 😏😝.

Maar.......dan kom je op het eindpunt....The Frontier Lodge op Blue Duck Station aan de Retaruke River...wat een schitterende plek weer op deze aardbol, buitenaards gewoon...als ik later groot ben, wil ik ook zo'n achtertuin 🤗. De lucht is helemaal open getrokken en ik zit hier, op de veranda met een welverdiend pilsje, in het avond zonnetje. Wat wil ik nog meer.....dacht dat ik alles al had, maar voel me een driedubbel vereerd mens 😍. De foto's zullen genoeg zeggen denk ik. Inmidddels kennis gemaakt met de chefkok Jack, die ons wegwijs heeft gemaakt. Voor nu, genieten 😚, goodnight beautiful world..

Dag 13 in NZ: Heerlijke nacht gehad,  totdat de wekker ging  om 7 uur...mooi op tijd!! Om 9.30 werden we bij de stallen verwacht, de stallen? Ja, de stallen...☺. Rond 8 uur naar het café gehuppeld voor een stevig ontbijt, scrambled eggs on toast with bacon on the side, flink gebabbeld met een paar local workers (waarvan eentje een ecoloog is), die ook nog goede tips hadden voor het vervolg van onze reis, zeer geschikte kerels 😉. Teruggehuppeld naar de Yard waar 4 paardjes opgezadeld klaar stonden. Kennis gemaakt met Dakota, hij was onze leider van vandaag, 19 jaar oud 😲. Ik kreeg Ben...een 15-jarige ex-draver ruin. Ze werken daar niet veel met merries,  raar 🤔😂😂.  Allemaal superbraaf natuurlijk....😉. Opgestegen en rustig aan begonnen aan de tocht naar the Top of the World...ergens daarbovenin....langs ravijnen af, en de rivier was steeds lager 😏🤗. Toen ging de stijgmodus aan, voetje voor voetje natte, glibberige hellingen naar boven, en nog meer naar boven en och, we moeten nog een stukje naar boven....en glibberen, voetje voor voetje.....chapeau paardjes 💪.

En dan kom je boven.....WOW 😱😍😍. Rondom valleien en bergen en bomen en valleien....Paardjes even rust gegeven, mochten grasjes eten terwijl wij een half uurtje mochten genieten van simpelweg alles.....zucht, wat een adembenemend uitzicht hierboven 😌. Maar......what goes up, must come down. Gelukkig niet dezelfde weg terug, maar in een loop weer naar beneden, eerste stuk wel zigzaggend, glibberend langs een modderig paadje naar beneden. Daarna door een schitterend stuk regenwoud door naar beneden. Nog nooit zo'n schitterende 'buitenrit' gehad (sorry dames 🐎🐎🐎 😊).....dit maak je nooit meer mee....door de beekjes heen, heuveltje op, heuveltje af....Genieten ☺😊. Terug bij de stallen paardjes hun verdiende granen gegeven en daarna maar even mijn billetjes even wat rust gunnen...😝.

De passie waarmee deze mensen omgaan met hun land is op z'n zachtst gezegd bewonderenswaardig....zo fijn om te horen hoeveel respect zij hebben voor de natuur, flora én fauna en hoe zij hun best doen om het ongedierte onder controle te krijgen en houden....😲. Dakota kon echt geweldig vertellen onderweg, wist ontzettend veel over elke boom, elke struik, elk beekje en elk dier hier op de farm. Je kan hier ook een tour boeken om op wilde geiten te jagen (pest control), maar daar trek ik toch echt de grens, haha! Respecteer wel echt wat de locals hier doen, petje af hoor en een diepe buiging💪✌.

Eind van de middag nog kennis gemaakt met Dan the Man, eigenaar van Blue Duck Station, kwam informeren of alles naar wens was en of we genoten hadden, fijne vent ☺. Zo dadelijk lekker eten in het café en dan lekker chillen in de zon op het terras......alweer een heerlijke dag 🙏👌😊.

En het houdt niet op.....😉